Als je er nog steeds niet achter bent wat een Bitcoin is …
We zitten op een bankje in het park. Het is een mooie dag.
Ik heb één appel bij me. Ik geef hem aan jou.
Je hebt nu één appel en ik heb nul.
Dat was eenvoudig, toch?
Laten we eens kijken naar wat er is gebeurd:
Mijn appel was fysiek in je hand gelegd.
Je weet dat het is gebeurd. Ik was daar. Jij was daar. Je hebt het aangeraakt.
We hadden geen derde persoon nodig om ons te helpen bij de overdracht. We hadden oom Tommy (die een beroemde rechter is) niet nodig om bij ons op de bank te komen zitten en te bevestigen dat de appel van mij naar jou is gegaan.
De appel is van jou! Ik kan je geen andere appel geven omdat ik er geen meer over heb. Ik heb er geen controle meer over. De appel verliet mijn bezit volledig. Je hebt nu volledige controle over die appel. Je kunt het aan je vriend geven als je wilt, en dan kan die vriend het aan zijn vriend geven. Enzovoorts.
Dus zo ziet een uitwisseling tussen personen eruit. Het maakt niet uit of ik je nu een banaan, een boek of een euro of een dollar geef …
Maar ik loop mezelf voor.
Terug naar de appels!
Ik zeg nu dat ik één digitale appel heb. Nu ga ik je mijn digitale appel geven.
Ah! Nu wordt het interessant.
Hoe weet je dat die digitale appel die van mij was, nu van jou is, en alleen van jou? Denk er even over na.
Het is ingewikkelder, toch? Hoe weet je dat ik die appel niet eerst als e-mailbijlage naar oom Tommy heb gestuurd? Of je vriend Jan? Of ook aan mijn vriendin Lisa?
Misschien heb ik een paar kopieën van die digitale appel op mijn computer gemaakt. Misschien heb ik hem op het internet gezet en hebben een miljoen mensen hem gedownload.
Zoals je ziet, is deze digitale uitwisseling een beetje problematisch. Het verzenden van digitale appels lijkt niet op het verzenden van fysieke appels.
Sommige slimme computerwetenschappers bedachten een naam voor dit probleem: het ‘double-spending problem’ ofwel het probleem van dubbele uitgave. Maar maak je daar geen zorgen over. Het enige dat je moet weten, is dat het hen al geruime tijd in de war brengt en dat ze het nooit hebben opgelost.
Tot nu.
Maar laten we zelf een oplossing bedenken.
Grootboeken met appels
Misschien moeten deze digitale appels worden bijgehouden in een grootboek. Het is eigenlijk een boek waarin je alle transacties bijhoudt – een boekhoudboek.
Omdat dit grootboek digitaal is, moet het in zijn eigen digitale wereld leven en iemand hebben die er de leiding over heeft.
In het digitale spel World of Warcraft bestaan er vuurzwaarden. Blizzard, het bedrijf dat het online spel heeft gemaakt, heeft een ‘digitaal grootboek’ van alle zeldzame vuurzwaarden die in hun systeem voorkomen. (Er zullen niet meer digitale vuurzwaarden bestaan in het spel, dan het aantal dat de programmeurs van Blizzard in het spel hebben geprogrammeerd, red.). Dus een bedrijf als Blizzard kan ook onze digitale appels bijhouden. Geweldig, we hebben het probleem opgelost!
Er is echter een probleempje:
1) Wat als iemand bij Blizzard meer digitale appels gaat maken? Hij of zij kan er gewoon een paar aan zijn balans toevoegen wanneer hij maar wil!
2) Het is niet precies zoals toen we op een dag op de bank zaten. Toen waren het alleen jij en ik. Rekenen op de eerlijkheid van het transactiesysteem van Blizzard vereist het inschakelen van onze rechter oom Tommy (als derde partij) om al onze parkbanktransacties te checken. Hoe kan ik mijn digitale appel gewoon aan jouw overhandigen, zoals je weet – op de gebruikelijke manier?
Is er een manier om onze parkbank, alleen jij en ik,
digitaal na te maken? Lijkt nogal moeilijk …
De oplossing
Wat als we dit grootboek, met alle transacties die ooit in digitale appels zijn gebeurd, aan iedereen zouden geven? In plaats van het grootboek te laten leven op één Blizzard-computer, zal het op ieders computer leven (van diegenen die vrij deel wil uitmaken van dit computernetwerk, red.).
Je kunt het grootboek dan niet bedriegen. Ik kan je geen digitale appels sturen die ik niet heb, omdat het dan niet zou overeenkomen met elke kopie van het grootboek die iedereen in het netwerk bezit. Het zou een moeilijk systeem zijn om te verslaan. Vooral als het netwerk echt groot werd.
Bovendien wordt het netwerk niet door één persoon gecontroleerd, dus ik weet dat er niemand is die gewoon op zich kan beslissen om zichzelf meer digitale appels te geven. De regels (het protocol, red.) die iedereen in het netwerk moet volgen, waren al in het begin gedefinieerd. En de programmacode en de regels zijn open-source (vrij publiek toegankelijk en downloadbaar, red.) zodat slimme mensen die hun computer aansluiten op het netwerk, vrij kunnen bijdragen, onderhouden, beveiligen, verbeteren en controleren volgens deze regels.
Jij kunt met je computer ook deelnemen aan dit netwerk en het grootboek up-to-date houden zodat alles klopt. Voor de moeite kun je als beloning 6.25 digitale appels krijgen. (Dit is eigenlijk de enige manier om meer digitale appels in het systeem te maken.) Dit terzijde…
Ik heb het nogal wat vereenvoudigd
… maar die regels en dat netwerk dat ik heb uitgelegd, bestaan. Het wordt het Bitcoinprotocol en de Bitcoinblockchain genoemd. En die digitale appels zijn de “Bitcoins” binnen het netwerk. Super!
Heb je gezien wat er gebeurd is? Wat het grootboek mogelijk maakt ?
- Het is open source, weet je nog? Het totale aantal beschikbare appels werd in het begin in het grootboek gedefinieerd door het protocol (de regels, red.). Ik weet het exacte aantal appels dat ooit zal bestaan binnen het systeem en ik weet dat ze beperkt (schaars) zijn.
- Als ik ruil, weet ik nu dat de digitale appel mijn bezit heeft verlaten en nu helemaal van jou is. Mijn digitale-appeltransactie wordt geregistreerd en geverifieerd door het openbare grootboek. Vroeger kon ik dat niet zeggen over digitale dingen.
- Omdat het grootboek zich op een netwerk bevindt, had ik oom Tommy (derde partij) niet nodig om ervoor te zorgen dat ik niet vals speelde of extra kopieën voor mezelf maakte, of twee keer appels stuurde, of driemaal … (Alle computers in het netwerk kunnen immers checken hoeveel digitale appels ik bezit op basis van mijn balans in het grootboek, red.)
Binnen het netwerk is de uitwisseling van een digitale appel nu net als
de uitwisseling van een fysieke. Het is net als een fysieke appel die mijn
hand verlaat en in je zak valt. En net als op de bank in het park, waren
er slechts twee mensen (en een netwerk van computers, red.) bij de uitwisseling betrokken: jij en ik. We hadden oom Tommy daar niet nodig om het geldig te maken.
Met andere woorden, het gedraagt zich als een fysiek object.
Maar weet je wat geweldig is? Het is nog steeds digitaal. We kunnen nu omgaan met 1.000 appels, of 1 miljoen appels, of zelfs .0000001 appels. Ik kan het verzenden met een klik op een knop en ik kan het nog steeds in je digitale zak laten vallen als ik in Nicaragua en jij helemaal in Brussel was.
Ik kan zelfs andere digitale dingen bovenop deze digitale appels laten meerijden! Het is tenslotte digitaal. Misschien kan ik er wat tekst aan toevoegen of een digitale notitie. Of misschien kan ik er belangrijkere dingen aan vasthechten zoals een contract, een aandelencertificaat of een identiteitskaart …
Dus dit is geweldig! Hoe moeten we deze “digitale appels” behandelen of waarderen? Ze zijn best handig, toch?
Nou, veel mensen discussiëren erover. Er is een debat tussen verschillende economische scholen, tussen politici, tussen programmeurs. Luister echter niet naar hen. Sommige mensen zijn slim. Sommigen zijn verkeerd geïnformeerd. Sommigen zeggen dat het netwerk veel waard is, sommigen zeggen dat het eigenlijk nul waard is. Sommigen zeggen dat het digitaal goud is, anderen dat het een valuta is. Weer anderen zeggen dat het net tulpen zijn (cfr. de tulpenmanie, red.). Sommige mensen zeggen dat het de wereld zal veranderen, sommigen zeggen dat het gewoon een bevlieging is.
Ik heb er mijn eigen mening over. Maar beste, je weet nu meer over Bitcoin dan de meeste.
(Dit bericht is een vrije vertaling van een artikel van Nik Custodio)
ANDEREN BEKEKEN OOK:
Wat voorkomt dat cryptocurrency’s worden gehackt
